Rollin' in the deep

Πριν λίγες ημέρες, βρεθήκαμε με τρεις φίλους. Είναι τόσο ξεχωριστοί αυτοί οι άνθρωποι που θα ήθελα πολύ να τους γνωρίσεις κι εσύ, να έρθεις σε επαφή με το έργο τους, τις δυνατές και πολυσχιδείς προσωπικότητές τους και σίγουρα θα σε εμπνεύσουν με τον δυναμισμό και τη μοναδικότητά τους.

Ladies first που λέμε και στο χωριό μου – και όχι δεν είναι το Buckingham!

Η Πατρίτσια Τόσκα είναι φαρμακοποιός. Εσύ όμως τη θυμάσαι από την ταινία Handbrake του 2023. Ή ίσως την ξέρεις επειδή είναι πρωταθλήτρια ξιφασκίας με αμαξίδιο, για το 2024, στο επέ. Ίσως παλι να την έχεις συναντήσει στην Ισλανδία ή την Αγγλία, τη Γαλλία ή τη Ρουμανία. Πολυταξιδεμένη, καλλιτεχνική φύση και εκκολαπτόμενο αστέρι του μιούζικαλ, γιατί μπορεί. Η ζωή της μοιράζεται ανάμεσα στη δημιουργία, τον αθλητισμό και τον ακτιβισμό, καθώς η παρουσία της σε σχολεία, με στόχο να εκπαιδευτούν τα παιδιά για θέματα που αφορούν άτομα με εμφανή αναπηρία, είναι συνεχής. Η φαρμακευτική ήρθε στη ζωή της γιατί δεν της άρεσαν τα Αρχαία και η Ιστορία. Και το να κάνει μηχανογραφικό ήταν μια σκέψη χωρίς πολλές εναλλακτικές. Μένοντας στην Αθήνα, δε θα μπορούσε να σπουδάσει εύκολα στην επαρχία. Άριστη μαθήτρια (προφανώς), με δύσκολα τα δυο πρώτα χρόνια στη σχολή τόσο χωροταξικά, γιατί δεν ήταν εύκολο να κινείται στο αμφιθέατρο, όσο και κοινωνικά, αφού η παρέα του σχολείου της άρχισε να τραβάει το δικό της ακαδημαϊκό μονοπάτι. Κάπως έτσι ήρθε στη ζωή της το θέατρο και πιο συνειδητά το μιούζικαλ. Γιατί απλά δεν πέρναγε καθόλου καλά στη σχολή. Η μουσική, η σκηνή, η Τέχνη τής έδωσαν φτερά! Και πριν από έναν μόλις χρόνο, συμμετείχε στο Handbrake, την ταινία μικρού μήκους που σαρώνει στα  κινηματογραφικά φεστιβαλ!

Η Όλγα Δαλέκου είναι ηθοποιός. Την έχεις απολαύσει στη θεατρική παράσταση του Δημήτρη Τάρλοου Το Κουκλόσπιτο, τη σεζόν 2022-2023. Και την έχεις δει ως διερμηνέα ελληνικής νοηματικής στους Coldplay. Μια καλλιτέχνις με πολλαπλές εκφράσεις του οράματός της. Πολύωρες, απαιτητικές πρόβες μα πάνω απ’ όλα διασκεδαστικές είναι το βασικό στοιχείο της καθημερινότητάς της. Φιλόζωη όσο δεν πάει, όπως λέει η ίδια, και vegan εκ πεποιηθήσεως, αποφασίζει το 2009, μαζί με την Γιούλη Τσαγκαράκη, να δημιουργήσουν τη θεατρική ομάδα κωφών «Τρελά Χρώματα» στα ΤΕΙ της Αθήνας. Είναι μια σύμπραξη κωφών και ακουόντων ηθοποιών, που έχει αξιοποιήσει την ελληνική νοηματική γλώσσα με μια ματιά ανανέωσης θα έλεγα. Οι διακρίσεις ακολουθούν η μια την άλλη. Οι συνεργασίες με το Γαλλικό Ινστιτούτο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, την Ένωση Κωφών και πολλές άλλες την κάνουν να ξεχωρίσει. Η Όλγα ζει το παιδικό της όνειρο και μέσα από αυτό, μιας και αποδίδει τα θεατρικά κείμενα, φροντίζει οι κωφοί άνθρωποι να έχουν πρόσβαση σε κείμενα του Σοφοκλή, του Αισχύλου, του Ευρυπίδη, του Μολιέρου, του Μπέκετ. Στόχος πλέον, μετά τη συμμετοχή της στο φεστιβάλ κωφών Clin d’Œil, είναι οι παραστάσεις της να είναι όλες προσβάσιμες σε όλους! Ο ακτιβισμός της για την ίση μεταχείριση, την προσβασιμότητα, τη συμπερίληψη είναι και ένα προσωπικό στοίχημα που καλείται να κερδίσει. Ανυπομονούμε να τη δούμε τον Φεβρουάριο σε παράσταση του αγαπημένου της συγγραφέα Αλμπέρ Καμύ!

Ο Αθανάσιος Βασιλειάδης είναι σχεδιαστής μόδας. Και χοροδιδάσκαλος latin και ballroom χορών. Και, πριν από λίγες ημέρες, επέστρεψε γεμάτος εμπειρίες από την εβδομάδα μόδας της Aθήνας, με το πιο συμπεριληπτικό cast που υπήρξε φέτος σε αυτή τη διοργάνωση. Έχοντας περάσει μέρος της ζωής του στο Λονδίνο, η δημιουργικότητα του, η παιδεία αλλά και η έμπνευσή του είναι ξεχωριστές. Με γιαγιά μοδίστρα, όταν, στα 13 του, παίρνει μέρος στον πρώτο διαγωνισμό χορού του, σαγηνεύεται από το πολύχρωμο κοστούμι της ντάμας του. Και αποφασίζει πως αυτό θέλει να κάνει στη ζωή του: να δίνει ψυχή στα υφάσματα. Στα 18 του, παίρνει το πτυχίο IDTA στον χορό. Ξεκινά τη φοίτηση στη σχολή που τόσο αγαπά, το τμήμα Δημιουργικού Σχεδιασμού και Ένδυσης του ΔΙΠΑΕ, αφού έχει πάρει και το πτυχίο της γραφιστικής. Και το επόμενο καλοκαίρι, μια απλή βουτιά στη θάλασσα τού διαλύει τον πέμπτο σπόνδυλο. Και πλέον ο Αθανάσιος ρολάρει με το αμαξίδιο του. Όλοι είναι δίπλα του – μα όλοι! Η οικογένειά του, οι γιατροί, οι φίλοι του κι έπειτα οι καθηγητές, οι συμφοιτητές του. Και αφού ανακάμψει, ξεκινά και πάλι να δημιουργεί. Και να διδάσκει χορό. Πήρε πολύ χρόνο και κόπο να το καταφέρει. Όπως καθετί που αξίζει σε αυτή τη ζωή.

Κάποιος θα έλεγε πως αυτοί οι τρεις ξεχωριστοί άνθρωποι έχουν πολλά κοινά κι ας μη γνωρίζονται μεταξύ τους – ακόμη. Οι οικογένειές τους ήταν και είναι υποστηρικτικές. Όπως και οι παρέες τους. Η Πατρίτσια  και ο Αθανάσιος σχεδιάζουν μέρες πριν τη διαδρομή και τις εξόδους τους, καθώς δεν είναι προσβάσιμοι με αμαξίδιο οι περισσότεροι χώροι. Τους μεταφέρουν μέχρι στιγμής οι γονείς τους όταν θέλουν ή πρέπει να μετακινηθούν. Για το πώς θα χρησιμοποιήσουν ΜΜΜ ούτε λόγος, μιας και τις περισσότερες φορές οι ράμπες των λεωφορείων από την αχρησία δε λειτουργούν και στο μετρό οι ανελκυστήρες «απεργούν» οπότε, αν τύχει και η Πατρίτσια με τον Αθανάσιο θέλουν να πάνε Μοναστηράκι, θα πρέπει να κατέβουν Κεραμεικό, για παράδειγμα, και να εκτεθούν σε έναν σωρό κινδύνους, μέχρι να φτάσουν σώοι στον προορισμό τους. Κι αυτό μόνο αν υπάρχει χώρος να διανύσουν την απόσταση με τα αμαξίδια τους. Η Όλγα, όντας κωφή, δεύτερη γενιάς, με κωφούς γονείς, έχει αντιμετωπίσει άνιση μεταχείριση στον εργασιακό χώρο –και όχι μόνο–, αρκετές φορές. Άσε που έχει τύχει να της μιλάνε και να της φωνάζουν για να ακούσει. Φευ!

Εγώ θα σου πω πως αυτοί οι τρεις άνθρωποι, ο Αθανάσιος, η Όλγα, η Πατρίτσια, έχουν ακόμη ένα κοινό: το ότι έχουν άκρατη δημιουργικότητα, ταλέντο και εξαιρετικό χιούμορ! Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία, επιλέξαμε να μην πούμε τίποτα. Γιατί ελπίζουμε και οι τέσσερεις πως αυτή η μέρα, όπως και άλλες παγκόσμιες ημέρες, είναι μια καλή αφορμή για να εκπαιδευόμαστε όλοι, καθημερινά, για το πώς αυτός ο κόσμος πρέπει να είναι συμπεριληπτικός, να είμαστε όλοι ορατοί, να φερόμαστε με σεβασμό και αλληλεγγύη, μέχρι να μην υπάρχει λόγος να έχουμε τέτοιες παγκόσμιες ημέρες – παρά μόνο παγκόσμια ημέρα πίτσας και τηγανιτής πατάτας.

Λίγο πριν σε αφήσω, υπέροχο πλάσμα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, θα σε παρακαλέσω να μην ξεχνάς πώς αυτό τον κόσμο τον μοιράζεσαι με άλλα υπέροχα πλάσματα, που αξίζουν κι εκείνα, όπως κι εσύ, μια ζωή με ποιότητα.

Μέχρι την άλλη Παρασκευή, σε φιλώ!