Εκείνη τόλμησε – εκείνος πίστεψε

Σε μια εποχή όπου η γυναικεία επιχειρηματικότητα αναδεικνύεται όσο ποτέ άλλοτε, υπάρχουν γυναίκες που δε φοβήθηκαν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους.

Η Μαρία Μπαχατούρη είναι μια δυναμική και ευφυής γυναίκα που τόλμησε να κάνει το μεγάλο βήμα: να ιδρύσει τη δική της εταιρεία. Η ιστορία της δεν είναι απλώς μια ιστορία επαγγελματικής επιτυχίας, αλλά και μια διαδρομή γεμάτη στήριξη, πίστη και αγάπη. Στο πλευρό της, από την πρώτη στιγμή, ο σύζυγός της, που λειτούργησε ως κινητήριος μοχλός και σύμβουλος. Η πίστη του στις δυνατότητές της, η ενθάρρυνσή του και η συνεχής του παρουσία αποτέλεσαν τη βάση πάνω στην οποία χτίστηκε το επιχειρηματικό της όραμα. Σήμερα, η Μαρία διευθύνει μια επιτυχημένη επιχείρηση και μοιράζεται μαζί μας το ταξίδι της – από την πρώτη ιδέα μέχρι την υλοποίηση, τις προκλήσεις, τις νίκες, αλλά και τις αξίες που καθόρισαν την πορεία της. Γιατί πίσω από κάθε επιτυχημένη γυναίκα, υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που την πίστεψε – και μια ίδια που δεν σταμάτησε να προσπαθεί.

Ξεκινήσατε από το μηδέν και σήμερα ηγείστε στον χώρο σας με τη Vmondo. Η παρουσία σας έχει υπογραφή και χαρακτήρα. Ποια ήταν η στιγμή που καταλάβατε ότι «το έχετε»;

Γενικά, κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψω πόσο δρόμο έχω διανύσει. Κατά καιρούς έχουμε αντιμετωπίσει -και συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε- κάθε είδους δυσκολία. Η αίσθηση ότι «το έχεις» δεν έρχεται από τη μία μέρα στην άλλη. Είναι το φυσικό αποτέλεσμα του να ξεπερνάς συνεχώς απρόβλεπτες καταστάσεις, να πέφτεις και να σηκώνεσαι, να προσαρμόζεσαι χωρίς να χάνεις τον προσανατολισμό σου. Δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη στιγμή που είπα «το έχω». Αντίθετα, ήταν μια συσσωρευτική συνειδητοποίηση, μετά από πολλές δυσκολίες, απογοητεύσεις, αλλά και μικρές καθημερινές νίκες. Κατάλαβα ότι «το έχω» όταν διαπίστωσα ότι μπορώ να αντιμετωπίζω κάθε πρόκληση χωρίς να χάνω τον στόχο μου, την υπομονή μου και -πάνω απ’ όλα- τον εαυτό μου.

Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο στην επιχειρηματική σας διαδρομή: η ανασφάλεια, η κούραση ή οι γνώμες των άλλων;

Η ανασφάλεια και οι γνώμες των άλλων είναι σίγουρα από τα πρώτα εμπόδια που καλείται να αντιμετωπίσει ένας επιχειρηματίας – πόσο μάλλον όταν ξεκινά εν μέσω της χειρότερης οικονομικής κρίσης που γνώρισε η χώρα και μάλιστα ως γυναίκα, σε μια κοινωνία όπου τα πατριαρχικά στερεότυπα εξακολουθούν να επιβιώνουν, ακόμα και το 2025. Η κούραση είναι ένας σταθερός «σύντροφος», ειδικά όταν έχεις την ευθύνη να προσφέρεις την ίδια ποιότητα και συνέπεια στους πελάτες σου, χρόνο με τον χρόνο, με ελάχιστα διαλείμματα ξεκούρασης. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος: όλες αυτές οι δυσκολίες λειτούργησαν -και συνεχίζουν να λειτουργούν- ως «καύσιμο» για να μη μένω στάσιμη και να δίνω καθημερινά το 100% των δυνατοτήτων μου.

Είστε αυτοδημιούργητη. Πώς διατηρείτε την ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική ζωή, την εξέλιξη και τις καθημερινές ευθύνες; Υπάρχουν βράδια που το μόνο που σώζει την κατάσταση είναι… μια μάσκα προσώπου και σιωπή;

Λένε ότι, στην Ελλάδα, για να είσαι επιχειρηματίας, πρέπει να είσαι και λίγο… ζογκλέρ. Και δεν έχουν άδικο. Όταν στην εξίσωση μπαίνουν δύο παιδιά, ένα σπίτι και μια οικογένεια που σε χρειάζεται, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο. Αλλά δε θα γινόταν ποτέ αυτά να με κρατήσουν πίσω. Αντίθετα, είναι ο λόγος που προχωρώ. Ο σύζυγός μου και τα παιδιά μου είναι η πηγή της χαράς και της δύναμής μου. Ναι, υπάρχουν βράδια που η κούραση και το στρες με καταβάλλουν – δεν θα το κρύψω. Όμως, όταν έχεις σκοπό και ανθρώπους που σε στηρίζουν, η κούραση γίνεται απλώς μια υπενθύμιση ότι ζεις με ένταση και πάθος. Και μερικές φορές, όντως, μια μάσκα προσώπου και λίγη σιωπή είναι ό,τι χρειάζεσαι για να ξαναβρείς την ισορροπία σου.

Η συνεργασία με τον σύζυγό σας είναι κάτι που πολλοί θα απέφευγαν για λόγους «συμβίωσης». Τι σας έμαθε αυτή η κοινή πορεία για την έννοια της ομάδας;

Με τον σύζυγό μου -τον Γιώργο μου, όπως τον αποκαλώ- είμαστε μαζί από μικρά παιδιά και πρόσφατα κλείσαμε 31 χρόνια γάμου. Η μοίρα μάς τα έφερε έτσι, ώστε να είμαστε συνοδοιπόροι και στη ζωή αλλά και στην εργασία μας. Από την αρχή της πορείας μας, ήταν εκείνος που πίστεψε σε μένα περισσότερο απ’ όσο πίστευα εγώ η ίδια. Ήταν εκείνος που με ενθάρρυνε και με προέτρεψε να ανοίξω τη δική μου επιχείρηση. Αν δεν ήταν η στήριξή του, ίσως να μην το είχα τολμήσει ποτέ. Εννοείται πως δεν λείπουν οι εντάσεις,  καθώς και η μεταφορά της δουλειάς στο σπίτι και του σπιτιού στη δουλειά! Η αλληλοκατανόηση, ο σεβασμός αλλά και ο διαχωρισμός αρμοδιοτήτων μέσα στην εταιρεία είναι τα συστατικά της επιτυχημένης μας συνεργασίας. Τι θα πρότεινα λοιπόν σε μία γυναίκα που διατηρεί εταιρεία με τον σύζυγο/σύντροφό της: διαμοιρασμό αρμοδιοτήτων, διατήρηση συνεννόησης σε προσωπικό επίπεδο, αλληλοκατανόηση και κυρίως αφιέρωση ποιοτικού χρόνου με τον σύζυγο/σύντροφο και εκτός πλαισίου δουλειάς, ώστε να κρατιέται η «σπίθα» του έρωτα αναμμένη! Φυσικά και με τον Γιώργο τσακωνόμαστε πολλές φορές στο πλαίσια της δουλειάς, άλλα πάντοτε καταλήγουμε σε μία «χρυσή τομή» που είναι επωφελής για την επιχείρηση! Ως «ομάδα» πάντα πετυχαίνουμε πολλά περισσότερα.

Αν μου δίνατε σήμερα μία ώρα να μιλήσω σε ένα κοινό γεμάτο 20χρονες γυναίκες, γεμάτες όνειρα αλλά και φόβους, θα τους έλεγα δύο βασικά πράγματα: κάτι για το επιχειρείν και κάτι για τον εαυτό τους. Πρώτα απ’ όλα, θα σας ζητούσα να αναρωτηθείτε με ειλικρίνεια: «Γιατί θέλω να επιχειρήσω;» – αν το κίνητρο είναι μονάχα ο τίτλος, το status, ή η επιβεβαίωση του «εγώ μπορώ», τότε θα σας πρότεινα να κάνετε ένα βήμα πίσω. Όχι για να εγκαταλείψετε, αλλά για να ψηθείτε. Μπείτε σε χώρους δουλειάς, δείτε από μέσα πώς λειτουργούν οι ομάδες, τι σημαίνει πίεση, συνέπεια, ηγεσία. Όσο πιο πολλές εμπειρίες συλλέξετε, τόσο πιο γερά θεμέλια θα χτίσετε όταν έρθει η ώρα να δημιουργήσετε κάτι δικό σας. Αν όμως το κίνητρό σας είναι βαθύ, αν το νιώθετε στο στομάχι σας ότι αυτό είναι το μονοπάτι σας, αν έχετε ήδη «καεί» στον επαγγελματικό στίβο και νιώθετε πως ήρθε η στιγμή να τολμήσετε, τότε θα σας πω κάτι απλό και πολύ ουσιαστικό: μην φοβηθείτε την αποτυχία. Ζούμε σε μια χώρα όπου η αποτυχία πολλές φορές αντιμετωπίζεται με καχυποψία ή ειρωνεία. Υπάρχουν ακόμα εκείνοι που «καραδοκούν» στη γωνία για να σχολιάσουν το λάθος, να υποδείξουν την αστοχία. Αυτό, όμως, είναι παλιό. Αναχρονιστικό. Και εσείς, ως νέα γενιά, μπορείτε -και πρέπει- να αλλάξετε αυτή τη νοοτροπία. Η επιχειρηματικότητα δεν είναι τίτλος. Είναι ευθύνη, ρίσκο και ψυχή. Είναι πάθος και κόπος και -ναι- λάθη. Είναι τιμή να επιχειρεί κάποιος για κάτι που αγαπά, να το χτίζει μέρα με τη μέρα, να το στηρίζει με όραμα και πίστη. Και τώρα, για εσάς τις ίδιες... μην ξεχνάτε ποια είστε. Φροντίστε τον εαυτό σας όπως φροντίζετε τις ιδέες σας. Να μαθαίνετε διαρκώς, να ζητάτε βοήθεια, να λέτε όχι όταν χρειάζεται. Να βάζετε όρια, όχι φραγμούς. Και κυρίως, να επιτρέπετε στον εαυτό σας να εξελίσσεται. Δεν χρειάζεται να είστε τέλειες. Αρκεί να είστε αληθινές. Η δύναμη που κουβαλάτε είναι μεγαλύτερη απ’ όσο φαντάζεστε. Και είναι καιρός να τη δείτε και εσείς οι ίδιες.

Η ιστορία της Μαρίας είναι μια υπενθύμιση πως, όταν υπάρχει όραμα, πάθος και υποστήριξη, όλα είναι δυνατά. Η ίδια δε φοβήθηκε να ρισκάρει, να κάνει λάθη και να μάθει μέσα από αυτά. Δεν ήταν μόνο η επιχειρηματική στρατηγική ή οι σωστές αποφάσεις που την έφεραν εδώ. Ήταν και ο αλληλοσεβασμός, η αγάπη και η εμπιστοσύνη στη σχέση της με τον σύζυγό της, που λειτούργησαν ως θεμέλιο για να ανθίσει η επαγγελματική της ταυτότητα. Σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς, η Μαρία Μπαχατούρη αποτελεί παράδειγμα για κάθε γυναίκα που θέλει να ανοίξει τα δικά της φτερά.

Μέσα από τη δική της διαδρομή, στέλνει ένα δυνατό μήνυμα: η επιχειρηματικότητα δεν έχει φύλο, ηλικία ή «σωστό» χρόνο· έχει μονάχα πίστη, επιμονή και ανθρώπους που σε ενθαρρύνουν όταν αρχίσεις να αμφιβάλλεις. Και κάπως έτσι, γεννιούνται ιστορίες που αξίζουν να ειπωθούν. Όπως της Μαρίας.