The dame of pleats

Αν το πλισέ είχε μετάφραση στα ελληνικά, αυτή θα ήταν Δάφνη Βαλέντε. Λίγο οι σπουδές στο F.I.T. της Νέας Υόρκης, λίγο στο Saint Martins, λίγο μια εκδρομή στην έκθεση του σπουδαίου Ισπανού σχεδιαστή και ζωγράφου, στο μουσείο Brighton ως πρωτοετής, η Δάφνη συνδέει βαθιά αυτή την παιδεία με τις ελληνικές της ρίζες και ο κόσμος του πλισέ ανοίγεται μπροστά της.

Η Sonia Rykiel τη θέλει κοντά της, όμως η Δάφνη ακούει το ένστικτό της και αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα και να δημιουργήσει το δικό της μοναδικό -θα μου επιτρέψετε να πω- brand. Μια Ελλάδα που πριν 40 χρόνια είναι άκρως ξενομανής. Και μια Δάφνη που επιλέγει με θάρρος να είναι ασυμβίβαστη και να ακολουθήσει την αγάπη της για το avant garde.

Με δυσκολίες, προκλήσεις αλλά και δημιουργικότητα, πάθος, όραμα, παίρνει στα χέρια της ένα κομμάτι ύφασμα και ξεκινά να το τοποθετεί πάνω στην κούκλα της παίζοντας. Πλάθει με μαεστρία το ρούχο, κοιτάζει να γλυκαίνει τη γυναικεία σιλουέτα, να κάνει τη γυναίκα που την εμπιστεύεται να νιώθει δυνατή και όμορφη. Αυτό ακριβώς ένιωσα κι εγώ, όταν με τύλιξε για πρώτη φορά με μια συγκλονιστική Hermione σε μπλε του ζαφειριού.

Όσο κουβεντιάζουμε το τσάι αχνίζει μέσα στις κούπες μας. Σκέφτομαι το άνοιγμα που έκανε φέτος στην εβδομάδα μόδας της Αθήνας. Ένα βίντεο που έφερε τον θεατή προ των ευθυνών του σε σχέση με την περιβαλλοντική συνείδηση που οφείλουμε όλοι να αποκτήσουμε αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι. Δεν μπορώ να μην την ρωτήσω γιατί το επέλεξε. «Μου αρέσει να σοκάρω! Αυτά είναι ζητήματα που θα πρέπει να θίγονται απο τη μόδα». Έχει δίκιο. Η μόδα είναι ένα πεδίο πολιτικής έκφρασης. Το απέδειξε άλλωστε και με τη διαμαρτυρία ενάντια σε κάθε μορφή βίας σε πρόσφατο show της και με το εντυπωσιακό φόρεμα-νυφικό απο θαλάσσια απόρρίματα.

Η Δάφνη με κοιτάζει στα μάτια και αναπολεί την εποχή που παραθέριζε με τη γιαγιά της στην Αιδηψό. Τότε που, στα 12 της, ξεκίνησε να φτιάχνει κοσμήματα και να τα πουλά στις φίλες της γιαγιάς της. Αυτά που συζητάμε έχουν σαν αναφορά πάντα το παιχνίδι, είναι σαν να αφήνει το εσωτερικό της παιδί να την καθοδηγεί κάθε φορά που δημιουργεί.

Κάπως έτσι φτάνουμε να τρώμε προφιτερόλ στις Μαλδίβες και να διαβάζουμε το «Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα» της Λάουρα Εσκιβέλ. Πιστεύουμε και οι δυο στη δύναμη του ενστίκτου, στη διαρκή εξέλιξη, στην αισιοδοξία της δημιουργίας. Η Δάφνη δημιουργεί κομμάτια διαχρονικά, πολυχρηστικά, όμορφα. Για όλες τις γυναίκες που αγαπούν να είναι ο εαυτός τους. Εκτιμά και σέβεται τους  συνεργάτες της. Αφιερώνει ένα κομμάτι της ψυχής της σε κάθε μια της δημιουργία.

Τώρα, τη στιγμή που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, δουλεύει πάνω στη νέα της συλλογή, με βασική έμπνευση τους δεσμούς. Είτε αυτοί είναι ζωής είτε είναι στο ύφασμα δεσίματα.

«Να είσαι ο εαυτός σου, να μη συμβιβάζεσαι, να ακολουθείς το ένστικτό σου» λέει καθώς φεύγω. Ακολουθεί μια όμορφη αγκαλιά...

Σε ευχαριστώ Δάφνη! Είσαι μια πραγματική έμπνευση!

Όσο για εσένα που έμεινες μαζί μας μέχρι εδώ, σε ευχαριστώ για το χρόνο σου!

Μέχρι την άλλη Παρασκευή, σε φιλώ!