Un croissant s'il vous plaît
- Irini
- Nov 1, 2024
- 2 min read
Κοίταξα για μια στιγμή φευγαλέα τον καθρέφτη, καθώς έκλεινε πίσω μου η βαριά, σκαλιστή, σιδερένια πόρτα. Ήθελα να φωνάξω, να ακουστώ ως τα πέρατα του κόσμου! «Indeed dear! We made it so far!»
Ποιος θα μου το έλεγε 18 χρόνια πριν, όταν θα βρισκόμουν on set για πρώτη φορά, ότι, μέσα σε μια εικοσαετία περίπου, θα έβγαινα από casting της Dame Vivienne Westwood?! Χαχα, απίθανο! Όσο απίθανο ήταν όταν η Ashley Graham θα περπατούσε για τον Michael Kors, ο Gaultier θα έκλεινε το μάτι στη Beth Ditto και η Chanel θα έβαζε λίγο ταπεινό νερό στη σαμπάνια της και θα προσέθετε την Jill Kortleve στο runway της. Ακόμη κι εδώ, στην Ελλάδα μας, θα έκλεινα το show του Έλληνα σχεδιαστή Βασίλη Ζούλια, πριν κάποιους μήνες…
Άσε που η Vogue, το ELLE και τόσα άλλα περιοδικά κοσμούν τα εξώφυλλά τους με top models που αγκαλιάζουν το ένα και μοναδικό τους σώμα, χωρίς να απολογούνται που υπάρχουν. Και πίστεψε με, όλες έχουμε βρεθεί λίγο-πολύ σε αυτή τη φάση. Και κάπως έτσι η Μόδα, η πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα, έχει αρχίσει και κάνει χώρο –λίγο μεν αλλά κάνει– για όλ@. Φυσικά, χωρίς τα social media τίποτα δε θα ήταν το ίδιο, μα για δες: μοντέλα που εκπροσωπούν όλες τις γυναίκες!
Με αμαξίδιο, με λεύκη, με αλωπεκία, με chador, με hijab, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, με λευκά μαλλιά και ρυτίδες, με έντονες καμπύλες, είναι εκεί έξω, εκπροσωπούν κάθε μοναδική ύπαρξη και είναι όλες fearless and fabulous!
To πόσο έχει εξελιχθεί η συμπερίληψη στον χώρο της μόδας είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση, που σηκώνει καφέ και brunch, of course. Kι ας μην το βλέπουμε όσο συχνά θα θέλαμε (προσωπικά εγώ πολύ περισσότερο) κι ας μη βρίσκουμε νούμερα, μεγάλα ή μικρά, σε ό,τι μας γλυκαίνει. Κι ας υπάρχει ακόμη τοξικότητα και ρατσισμός σε πολλά brands, εγώ θέλω να σου πω μονάχα ένα:
ΕΙΣΑΙ ΑΡΚΕΤΗ, ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΚ!
Μέχρι την άλλη Παρασκευή, σε φιλώ!
