Ανάλυσέ με αν τολμάς!
- Irini
- May 17
- 3 min read

Η Έλλη Παρασκευοπούλου είναι η κύρια «Your Wow Colors», colour analyst κοινώς. Έβαλε χρώμα στη ζωή της κι ελπίζω και στη δική μας. Όταν η ζωή σού δίνει λεμόνια, άλλοι φτιάχνουν λεμονάδα. Εκείνη, όμως, σου λέει αν το κίτρινο του λεμονιού σου ταιριάζει με τον τόνο του δέρματός σου.
Γυναίκα με καριέρα που κάποτε είχε τελείως διαφορετική παλέτα, αποφάσισε να βουτήξει στον κόσμο των χρωμάτων – κυριολεκτικά. Άφησε πίσω της τη «σοβαρή δουλειά» (όπως λένε μερικοί συγγενείς σε οικογενειακά τραπέζια) και έγινε colour analyst, μετρώντας όχι αριθμούς, αλλά αποχρώσεις.
Μαθαίνει στις γυναίκες -και τους άντρες, όταν πείθονται να πάνε- ότι το σωστό χρώμα δεν είναι μόνο θέμα γούστου, αλλά ψυχολογίας, φωτός και... μαγείας. Κι αν αναρωτιέσαι αν αυτό το χακί σου πάει, προειδοποιούμε: έχει γνώμη και δε φοβάται να τη χρησιμοποιήσει.

Μια συνέντευξη με τη γυναίκα που μας έμαθε ότι το «μαύρο πάει με όλα» είναι μύθος, και ότι η αυτοπεποίθηση μπορεί να αρχίζει από ένα σωστό μπλουζάκι.
Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με το colour analysis; Ήταν έρωτας με την πρώτη… παλέτα;
Η αλήθεια είναι πως ναι, ήταν έρωτας με την πρώτη παλέτα! Όταν έκανα colour analysis για τον εαυτό μου, ένιωσα σαν να ξεκλείδωσα έναν εντελώς καινούργιο κόσμο. Πορώθηκα που λένε! Άρχισα να παρακολουθώ φανατικά τη σελίδα της colour analyst που είχα ανακαλύψει τότε, να δοκιμάζω χρώματα, να παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου μέσα από αυτό το νέο «πρίσμα». Μου είχε γίνει εμμονή, από τις ωραίες! Δεν άργησα να ψάξω τρόπους να εκπαιδευτώ. Πήρα την πιστοποίηση και είπα να το δοκιμάσω επαγγελματικά στην Ελλάδα, όπου ακόμη δεν έχει διαδοθεί όσο του αξίζει. Και κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι…
Πόσο συχνά σου λένε «δεν μου πάνε τα χρώματα» και πόσο συχνά τελικά αλλάζουν γνώμη μπροστά στον καθρέφτη;
Πολύ συχνά! Πολλές γυναίκες έρχονται λέγοντας ότι φοράνε κυρίως μαύρα γιατί πιστεύουν πως «δεν τους πάνε τα χρώματα». Κι όμως, μπροστά στον καθρέφτη, όταν βλέπουν τον εαυτό τους με τις Wow αποχρώσεις τους, αυτές που αναδεικνύουν φυσικά τη φρεσκάδα και την ενέργειά τους, η αλλαγή είναι συγκλονιστική. Τα μάτια λάμπουν, το δέρμα ζωντανεύει και η αυτοπεποίθηση εκτοξεύεται. Από εκείνη τη στιγμή, αρχίζουν να εντάσσουν χρώμα στη γκαρνταρόμπα τους και δεν ξαναγυρνούν πίσω. Είναι υπέροχο να βλέπω τη μεταμόρφωση όχι μόνο στην εικόνα, αλλά και στον τρόπο που βλέπουν τον εαυτό τους.

Είσαι μητέρα – έχει αλλάξει αυτό τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις το στυλ και την εμφάνιση; Δηλαδή, μπορεί μια μαμά να είναι και «colour queen»;
Φυσικά και μπορεί! Αν κάτι μου έμαθε η μητρότητα, είναι πως η φροντίδα του εαυτού μας δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη. Υπήρξαν περίοδοι που έβαζα ό,τι βρω, αρκεί να ήταν άνετο και γρήγορο. Όμως, όταν ανακάλυψα το colour analysis, κατάλαβα πως μπορώ να νιώθω όμορφα με ελάχιστη προσπάθεια, αρκεί να φορέσω τα σωστά χρώματα. Μια μπλούζα στο χρώμα που μου ταιριάζει και αμέσως δείχνω πιο «ζωντανή», πιο φρέσκια κι ας έχω κοιμηθεί λίγες ώρες! Το καλύτερο; Κερδίζω χρόνο και κόπο κάθε μέρα. Πλέον, το να διαλέξω τι θα φορέσω είναι πολύ πιο εύκολο, γιατί όλα μέσα στη ντουλάπα μου ταιριάζουν μεταξύ τους και σε μένα. Οπότε ναι, μια μαμά μπορεί να είναι και «colour queen»! Μπορεί και πρέπει να διεκδικεί το χρώμα και τη χαρά στην καθημερινότητά της.
Υπάρχει κάποιο χρώμα που σε… εκνευρίζει ή που θεωρείς παρεξηγημένο; Δώσε μας λίγο παρασκήνιο!
Θα έλεγα πως με «εκνευρίζει» λίγο το κατάλευκο pure white. Όχι γιατί δεν είναι ωραίο χρώμα, αλλά γιατί έχει φορεθεί υπερβολικά σχεδόν σαν «κανόνας κομψότητας», ενώ στην πραγματικότητα ταιριάζει σε πολύ λίγους ανθρώπους. Σε πολλές επιδερμίδες δείχνει σκληρό, άτονο ή «σβήνει» τα χαρακτηριστικά. Αν υπάρχει ένα χρώμα που νιώθω ότι έχει αδικηθεί, είναι το καφέ. Πολλοί το θεωρούν «βαρετό», «παλιομοδίτικο» ή το ταυτίζουν με κάτι μουντό. Κι όμως, όταν βρεις το σωστό καφέ για τον τόνο σου -μπορεί να είναι σοκολατί, καραμελέ, καπουτσίνο- είναι απίστευτα κομψό, ζεστό και σοφιστικέ. Είναι το χρώμα που λέει «είμαι ήρεμη, grounded και στυλάτη χωρίς να προσπαθώ». Παρεξηγημένο είναι και το κίτρινο. Πόσες φορές έχω ακούσει «εμένα το κίτρινο με χλωμιάζει»! Κι όμως, υπάρχει κίτρινο για κάθε παλέτα, από βουτυρένιο μέχρι μουσταρδί. Απλώς χρειάζεται ο σωστός τόνος.

Αν ο κόσμος ήταν φτιαγμένος μόνο από headlines, η Έλλη θα διάβαζε πάντα τις υποσημειώσεις. Είναι εδώ για το «κάτι δεν πάει καλά αλλά δεν ξέρω τι». Και το βρίσκει. Colour analyst λοιπόν και μιλάει με λέξεις, αλλά σκέφτεται με εικόνες. Είναι εκείνη που σε κάνει να ξαναδείς τη σκηνή. Ή τη ζωή. Ή το post. Με άλλα μάτια – και, βασικά, με μυαλό.
Στο μεταξύ, το κοινό ψάχνει κάτι να πει. Εκείνη έχει ήδη καταλάβει τι δεν ειπώθηκε.
Ευχαριστούμε για την υπενθύμιση: το πραγματικό στυλ δεν είναι τι φοράς, είναι πώς παρατηρείς.
Enjoy!