Η χαρά της ζωής

Από παιδί πίστευα πάντα ότι ο σκοπός της ύπαρξής μας είναι να χαιρόμαστε την ομορφιά που υπάρχει γύρω μας. Ήμουν σίγουρη ότι η ζωή θα έπρεπε να είναι απλή και απολαυστική. Άλλωστε η φύση προσφέρει απλόχερα τόσο μεγάλη ευχαρίστηση σε όλες τις αισθήσεις μας! Φτάνει μόνο να αφεθούμε σε αυτήν, να χαλαρώσουμε και να την απολαύσουμε αβίαστα, αυθόρμητα και ολοκληρωτικά. Μπορούμε;

Κάποιες φορές φαίνεται σαν κάτι να μας εμποδίζει. Σαν να υπάρχει ένα περίεργο εσωτερικό άγχος που δε μας αφήνει να αφεθούμε εξ ολοκλήρου σε αυτήν την ροή ενέργειας και απόλαυσης της ζωής. Ποια μπορεί να είναι τα εμπόδια; Νομίζω πως για τον καθένα μας είναι διαφορετικά ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του, την ανατροφή του, αλλά κυρίως ανάλογα με το περιβάλλον του τη δεδομένη στιγμή. Για εμένα π.χ., ένα βασικό εμπόδιο είναι συχνά οι ασταμάτητες σκέψεις μου και τα μπερδεμένα συναισθήματά μου. Από τη στιγμή που το συνειδητοποίησα, άρχισα να δουλεύω συνειδητά για την υπέρβασή του. Τι σημαίνει αυτό;

Πλέον, κάθε φορά που παρατηρώ ένα μπλοκάρισμα μέσα μου που δε με αφήνει να χαρώ στο έπακρο τη ζωή μου, αντί να προσπαθώ να αλλάξω τα πάντα γύρω μου ή να θυμώνω με ό,τι συμβαίνει, απλά σταματάω, αποστασιοποιούμαι για λίγο, ηρεμώ σιγά σιγά και τότε βλέπω καθαρά τι με ενοχλεί.

Συνήθως είναι απαραίτητη μία αλλαγή οπτικής, η ανάπτυξη νέων ικανοτήτων για να διαχειριστώ τις νέες προκλήσεις της ζωής και, στο τέλος αυτής της προσωπικής διαδικασίας, μία νέα επανεκκίνηση. Σίγουρα δεν είναι εύκολη διαδικασία, το αντίθετο θα έλεγα: εμπεριέχει πολύ πόνο και αμφισβήτηση παγιωμένων καταστάσεων και συνηθειών, αλλά το αποτέλεσμα πάντα με επιβραβεύει, διότι με οδηγεί κάπου πολύ καλύτερα από εκεί που βρισκόμουν πριν. Λένε πως δημιουργούμε κάτι καινούργιο όταν το παλιό δεν μας εκφράζει πια.

Η αλλαγή είναι μία αναπόφευκτη παράμετρος της ζωής. Και, όταν μας οδηγεί στην αληθινή χαρά, τότε είναι αυτή ακριβώς η αλλαγή που μας ταιριάζει.