Στιγμές χαράς

Πρόσφατα διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο αφιερωμένο στον σχεδιαστή Christian Dior – ο τίτλος του: «Moments of Joy». Παρουσιάζει λοιπόν το συναίσθημα της χαράς σε όλες τις εκφάνσεις του, από τη χαρά της δημιουργίας μέχρι τη χαρά της αγάπης και του έρωτα. Η χαρά ήταν για τον Dior η βασική του έμπνευση αλλά και η φιλοσοφία  ζωής του.

Καθώς το μελετούσα, θυμήθηκα πως, πριν από χρόνια, είχα κάνει μια βιωματική ψυχοθεραπεία η οποία πρέσβευε πως η θεραπεία για όλες τις ψυχικές και σωματικές αρρώστιες είναι σε μεγάλο βαθμό η αληθινή απλή καθημερινή χαρά. Μπορεί να ακούγεται απλοϊκό, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ δύσκολο να απολαμβάνουμε αυτή την αυθόρμητη χαρά που αναβλύζει από μέσα μας και τροφοδοτεί όλη μας την ύπαρξη.

Για ποιο λόγο; Νομίζω διότι είναι κρυμμένη μέσα μας κάτω από έναν μεγάλο σωρό από βάρη συναισθηματικά, σωματικά ή και πρακτικά, επιβίωσης, σε ένα κόσμο που γίνεται όλο και πιο πολύπλοκος. Αυτά ακριβώς τα βάρη προσπαθούσε να πετάξει από πάνω μου η συγκεκριμένη ψυχοθεραπεία και το κατάλαβα φέτος.

Τι άλλαξε στη ζωή μου αυτό τον χρόνο; Το πιο βασικό είναι ότι την απλοποίησα πάρα πολύ. Πέταξα συνειδητά πολλά πρακτικά βάρη από πάνω μου. Έτσι άνοιξε χώρος για να με δω, να με νιώσω καλύτερα, να με αφουγκραστώ. Άρχισα τότε να βρίσκω νέα ενδιαφέροντα που με ανανέωσαν. Έγινα πιο δημιουργική, πιο ζωντανή, γέμισα με όρεξη για ζωή. Ξυπνούσα χαρούμενη και αυτό ήταν πραγματικά πολύτιμο. Ταυτόχρονα βέβαια ένιωσα πιο δυνατό το σώμα μου και ανέβασα και άλλο τις αντοχές μου, κάνοντας περισσότερη γυμναστική. Ενδυνάμωσα δηλαδή σώμα, ψυχή και πνεύμα.

Παρατήρησα μετά ότι άρχισα να αντιμετωπίζω πιο ψύχραιμα και θαρραλέα δυσκολίες που παλιά θα με γέμιζαν τρόμο και αυτό μου άρεσε πολύ. Φυσικά, σύντομα κατάλαβα πως τη χαρά δε χρειάζεται πλέον να την κυνηγάω, όπως έκανα παλιά γιατί απλά δεν άντεχα την δυστυχία μου. Αντίθετα μάλιστα, είδα πως έρχεται μόνη της σε ανύποπτο χρόνο, όταν δεν την περιμένω καθόλου. Απλά είναι καλό να είμαι ανοικτή για να την δω. Και αυτό το πετυχαίνω όταν αντέχω πρώτα να εκφράσω την θλίψη μου, την απογοήτευση μου, τον θυμό μου. Τότε δημιουργώ τον απαραίτητο χώρο μέσα μου για να νιώσω και τη χαρά μου.

Μπορεί ένα απόγευμα να κλάψω πάρα πολύ για όλα όσα με έχουν ζορίσει, αλλά είμαι σίγουρη  πως το επόμενο πρωί θα σηκωθώ ανάλαφρη και σύντομα θα χαρώ με ό,τι όμορφο έρθει κοντά μου. Επομένως πιστεύω πλέον πως ο κύριος Dior έχει απόλυτο δίκιο που θεωρεί πως η χαρά είναι τρόπος ζωής. Αρκεί μόνο να την επιλέξουμε!