Το πιο ωραίο παραμύθι

Οι ιστορίες και τα παραμύθια που ακούμε από παιδιά διαμορφώνουν ως ένα βαθμό την αντίληψη μας για τον κόσμο. Περνάνε στο ασυνείδητό μας, χωρίς καν να το καταλάβουμε, αλληλεπιδρούν με τα βιώματά μας και δημιουργούν στο μυαλό μας εικόνες, τις οποίες αναπαράγουμε μετά και στην καθημερινότητά μας. Κοινώς, όλοι ζούμε το παραμύθι μας.

Επομένως, είναι σημαντικό να δούμε λίγο τις ιστορίες που έχουμε στο μυαλό μας, για να καταλάβουμε έτσι τη ζωή μας. Εγώ μεγάλωσα κυριολεκτικά μέσα στα παραμύθια. Από μικρή είχα τρέλα με το διάβασμα. Έψαχνα πάντα να βρω την αλήθεια της ύπαρξής μου. Και είχα την τύχη, κάποια Χριστούγεννα ως παιδί, να μου κάνει δώρο ο νονός μου τρεις τεράστιους τόμους με παραμύθια από όλο τον κόσμο. Τα διάβαζα ασταμάτητα και φυσικά τα ξεφυλλίζω ακόμα και σήμερα με αμέριστο ενδιαφέρον.

Μέσα από αυτά τα παραμύθια έμαθα να αγαπάω όλους τους πολιτισμούς, όλους τους ανθρώπους. Από τότε μου προξενούσαν τεράστιο ενδιαφέρον οι διαφορετικές κουλτούρες, οι αλλιώτικοι άνθρωποι, οι ιδιαίτερες συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα άλλων λαών. Άλλωστε, για πάρα πολλά χρόνια, μέσα από τα παραμύθια και μετά μέσα από τα μυθιστορήματα και έπειτα μέσα από τις κινηματογραφικές ταινίες, προσπαθούσα απεγνωσμένα να ξεφύγω από μία ζωή που δεν είχα επιλέξει συνειδητά και η οποία δε μου άρεσε. Έτσι, οι ζωές των άλλων στα βιβλία και στις ταινίες ήταν ουσιαστικά η δική μου προσωπική διαφυγή.

Μέχρι που, κάποια μέρα, το κατάλαβα. Και το σταμάτησα. Αποφάσισα, λοιπόν, να αφήσω τις ιστορίες των άλλων στην άκρη και να φτιάξω εγώ τη δική μου ιστορία. Βέβαια, για να το πετύχω, έπρεπε πρώτα να ξεδιαλύνω κάποιες βασικές ιστορίες που είχα στο μυαλό μου – ξεκινώντας αρχικά από το βασικό μου παραμύθι: «Η Πεντάμορφη και το Τέρας».

Μία όμορφη, ευγενική κοπέλα, η Belle, τόσο διαφορετική από όλες τις υπόλοιπες γύρω της, προτιμάει να ξεφεύγει από μία ζωή που δεν της αρέσει, διαβάζοντας όποιο βιβλίο πέφτει στα χέρια της. Και, φυσικά, ξετρελαίνεται με την τεράστια βιβλιοθήκη του ακοινώνητου Τέρατος, όταν αναγκάζεται να μείνει στον πύργο του, για να εξυπηρετήσει τους εγωιστικούς σκοπούς του. Η αλληλεπίδραση τους τελικά τους μεταμορφώνει και τους δύο: το Τέρας γίνεται ο ευγενικός, γενναιόδωρος άντρας που ήταν μέσα του και η Belle μετατρέπεται στη δυναμική γυναίκα που αντιδράει επιτέλους στο κατεστημένο της κλειστής της κοινωνίας.

Περιττό φυσικά να σας πω ότι, για εμένα, αυτό συνεχίζει να είναι το πιο ωραίο παραμύθι παρά την δυσκολία του, ίσως γιατί κάπου βαθιά μέσα μου πιστεύω πως το όμορφο και το άσχημο, το θηλυκό και το αρσενικό, το καλό και το κακό συνυπάρχουν σε μία πολύ εύθραυστη ισορροπία, η οποία όμως σκοπό έχει να μας οδηγήσει στη  προσωπική μας ελευθερία από ό,τι μας περιορίζει και μας αναγκάζει να ζούμε μακριά από το αληθινό δυναμικό μας.